Шартгузорӣ ба варзиш — бизнес аст

Муносибати дуруст ба шартбандии варзишӣ

Шурӯъкунандагон аксар вақт ба шартгузории варзишӣ ҳамчун хобби ё вақтхушӣ муносибат мекунанд. Ин муносибати нодуруст аст, ки боиси аз даст додани банкролл мегардад. Мо ба шартгузориҳои варзишӣ ҳамчун бизнес муносибат карданро тавсия медиҳем. Ҳадафи шартгузор бояд на танҳо вақтгузаронии гуворо, балки фоида низ бошад. Ба ин танҳо дар сурате ноил шудан мумкин аст, ки бозингар оқилона амал карда, ба худ сармоягузорӣ мекунад. Маҳз он вақт метавон дар бораи гузариши навёдгир ба дараҷаи бозингари касбӣ гап зад.

Шартгузории касбӣ — фаъолиятест, ки дар он шумо бояд вақт ва пули шахсии худро сарф кунед. Ва азбаски ояндаи шумо аз муваффақият вобаста аст, бояд 100% ғайрат кунед. Барои ёд гирифтани банақшагирии тактикаи худ дар шартгузорӣ, пешгӯиҳои дуруст, кардани таваккали оқилона, шумо бояд пайваста омӯзед ва машқ кунед. Мактаби мо барои дарёфтани малакаҳои асосӣ маҳз ба навёдгирон кӯмак хоҳад кард.

Шартгузориҳои варзиширо чӣ гуна баррасӣ кардан лозим аст?

Дарси имрӯзаи мо мисли пештара, шояд ба назари бисёр бозингарон чун ақидаи гузаро намояд. Лекин дар байни ибора ва даъватҳои умумӣ, боварӣ ба худ ва муносибати дуруст ба шартбандӣ асоси асосҳост. Ҳамин ки дарк кардед, ки байни аҳволи ботинӣ ва шартгузорӣ робита вуҷуд дорад, шумо фавран метавонед қарорҳои дуруст қабул кунед. Ва аз паси онҳо омӯзиш, таҷриба ва гузариш аз қатори навёдгирон ба мутахассисон сурат мегирад.

Агар ба шартгузории варзишӣ ба таври касбӣ ва комилан ҷиддӣ муносибат кунед, шумо бешубҳа ба он аз нуқтаи назари бизнес нигоҳ хоҳед кард. Ин он чизест, ки ҳаваскоронро аз мутахассисон ҷудо мекунад ва омили асосии муайян кардани муваффақият ё нокомии шумо дар ин соҳаи динамикӣ мебошад.

Бо наздик шудан ба масъалаи шартгузорӣ, ки гӯё ин як навъ бизнес бошад, шумо ба шартбандӣ ба таври дигар назар хоҳед кард. Барои шумо ин як лоиҳаи дарозмуддат ё манбаи даромаде хоҳад шуд, ки дар болои он кор кардан лозим аст. Чунки дар сурати фурӯши либос танҳо тиҷорати муваффақ даромад меорад, ҳамин тавр не? Бинобар ин, шумо низ бояд як бозингари муваффақ шавед.

Чунин муносибат шартгузорро водор мекунад, ки пас аз нокомиҳои аввал ноумед нашуда, аз вазъияти ба амал омада хулоса барорад. Инчунин бозингар барои гузоштани шартбандӣ ва зиёд кардани даромади худ нерӯ хоҳад гирифт. Таҷрибаи бештар, шартгузории бештар, бурди бештар — ана ангезаи калидӣ барои шурӯъкунанда.

Сирри ширкатҳои муваффақ дар чист?

Ҳар як тиҷорати муваффақ дорои стратегия ва сохтори санҷидашуда мебошад, ки ба он беист ва муҳимтар аз ҳама фоидаовар кор карданро имкон медиҳад. Албатта, баъзан дар кори ширкат душвориҳо ба амал омада метавонанд. Лекин соҳибкорони оқил медонанд, ки чӣ гуна вокуниш нишон диҳанд ва чӣ тавр бӯҳрони имконпазирро ҳал кунанд, то ба тиҷорати онҳо таъсир нарасонад. Қабули қарорҳои дуруст ҳамеша «дар плюс» буданро имкон медиҳад.

Ҳамин тариқ, сирри ширкатҳои муваффақ дар мавҷудияти стратегия ва ташкили дурусти тамоми равандҳост. Он гоҳ қариб ҳамаи душвориҳоро бо зарари кам бартараф кардан мумкин аст. Бозингар низ бояд ҳамин гуна муносибат дошта бошад. Агар дарсҳои моро хонед, барои шартгузорӣ буҷет ва нақша тартиб диҳед, рӯйдодҳоро таҳлил карда, мувофиқи стратегияи худ шартбандӣ кунед, пас шонси бурд кардан калон хоҳад буд. Ва ҳатто шартгузориҳои бохта бозингарро аз даромади шартбандиҳои варзишӣ маҳрум карда наметавонанд.

Навёдгир бояд ба чӣ диққат диҳад?

Дар дарсҳои қаблӣ мо дар хусуси омилҳои муҳим барои шартбандии бобарор сухан ронда будем. Бо вуҷуди ин, тасмим гирифтем, ки маслиҳатҳои асосиро якҷоя ҷамъ оварем. Ҳамин тариқ, барои навёдгир зарур аст:

• Доштани умедҳои амалӣ нисбати ҳадаф ва вақт барои расидан ба он.
• Шурӯъ кардан ба нигоҳдории қайдномаи шартгузориҳои варзишӣ, ки дар он бояд тамоми амалиётҳои шартбандӣ сабт карда шавад.
• Ба таври муташаккил машғул шудан ба шартгузорӣ: тартиб додани нақшаи шартбандӣ.
• Омӯхтан аз хатогиҳои қаблии худ.
• Фаҳмидани омилҳои асосии идоракунии пул.
• Ба таври мусбӣ фикр кардан ва ҳадафҳои худро тасаввур карданро ёд гирифтан.

Агар шартгузор ҷавоби ҳар як бандро донад, пас метавон ба гузоштани шартбандӣ бехатар шурӯъ кард.

Дар охир гуфтанием, ки соҳиби хар як бизнес барои гирифтани даромади устувор вақту маблағи худро сарф мекунад. Бозингари касбӣ худи ҳамин корро мекунад, вале аз ҷиҳати шартгузориҳои варзишӣ. Пул ва вақт таваккал карда шудаанд, бинобар ин ҳама чизи имконпазирро бояд анҷом дод, то ин захираҳо беҳуда сарф нашаванд.

Ва дар хотир доред, ки танҳо «сабр ва меҳнат ҳама чизро кӯфта мекунанд»! Барори кор!

---

Инчунин хонед