Чӣ тавр эътимод ба шартгузории варзишӣ таъсир мерасонад?

Соҳибкор vs.(зидди) ширкати букмекерӣ

Миллиардер Ричард Брэнсон бо бренди молу хидматҳои худ Virgin яке аз муваффақтарин афроди ҷаҳон маҳсуб мешавад. Чаро? Аз сабаби диди ғайриоддии ҷаҳон ва ҳаваси хомӯшнашаванда ба коре, ки ӯ мекунад. Мисоли дигар Уоррен Баффет мебошад, ки унвони яке аз беҳтарин сармоягузорони ҳама давру замонҳоро соҳиб шудааст. Бо шарофати зеҳни худ ва диққат ба ҷузъиёт, Уоррен солона тақрибан 25% фоида ба даст меорад. Боз кӣ метавонад бо чунин натиҷа фахр кунад?

Шавқ ба кори худ, зеҳн ва таваҷҷӯҳ — дар сайёра сифатҳои беназир нестанд. Ҳама одамон инҳоро дар сатҳи ибтидоӣ доранд, аммо барои расидан ба ҳадафҳои худ инкишоф намедиҳанд. Аксарияти мутлақи сокинони Замин метарсанд ва шарм медоранд ҳатто фикр кунанд, ки онҳо метавонанд шахсиятҳои муваффақро тақлид кунанд ё бо роҳи худ раванд.

Чунин муносибат нодуруст мебошад. Ба ҷои ин шумо бояд самимона боварӣ дошта бошед, ки ҳадди аққал метавонед муваффақияти бутро тавассути тафаккур ва методологияи кирдорҳои ӯ такрор кунед. Эҳтимол аст, ки шумо як миллиард доллар ба даст намеоред. Вале ин маънои онро надорад, ки шумо наметавонед бо гирифтани маблағи сазовор аз фаъолияти интихобкарда муваффақ шавед.

Намунаи дар боло овардаи одамонро метавон барои таҳкими принсипи «боварӣ ба худ» истифода бурд. Он дар асоси ҷузъҳои зерин тартиб дода мешавад:

• Имон ба худ.
• Дурнамои оянда.
• Ҳавас ба коре, ки мекунед.
• Ҷамъшавӣ дар роҳи расидан ба ҳадаф.
• Фаъолияти зеҳнӣ.

Агар ба шартгузорони муваффақ бодиққат назар кунем, онҳо мисли соҳибкорони муваффақи ҷаҳон ҳамин хислатҳоро доранд. Онҳо аз якдигар ҳеҷ тафовуте надоранд, ба ҷуз роҳи ба даст овардани фоида. Ва агар шумо ба худ дар оина назар андозед, инчунин хислатҳоеро хоҳед дид, ки барои дуруст пешгӯӣ кардани рӯйдодҳо ва гирифтани бурд аз шартгузориҳо мусоидат мекунанд.

Шартгузори комил таваллуд намешавад, балки шудан метавонад!

Дар синни ҷавонӣ ҳар яки мо рӯйхати ҳадафҳои ҳаётро тартиб медиҳем, ки мехоҳем ба онҳо ноил шавем. Аммо, на он қадар бисёри одамон аз паи орзуҳои худ мераванд. Мушкилот дар аввалин нокомиҳоест, ки дар роҳи ба ҳадаф расидан ба сари инсон меоянд. Пас аз онҳо на ҳама омодаанд, ки ҳаракатро давом диҳанд ва бе такаллуф тан медиҳанд… Вале Лао-Тзи гуфта буд, ки «Ҳатто сафари ҳазор ли* аз қадами аввал оғоз меёбад». Бинобар ин, барои расидан ба ҳадаф роҳҳои навро санҷидан лозим аст, ва дар ниҳоят натиҷа ба даст меояд.

Шартгузориҳои варзишӣ аз қоидаи дар боло зикршуда истисно нестанд. Ҳеҷ кас яку якбора бозингари муваффақ нагаштааст. Аммо мавҷудияти бозингарони касбӣ далели равшани он аст, ки муваффақиятро тавассути шартгузорӣ ба даст овардан мумкин аст. Дар хотир доред, ки шартгузори комил таваллуд намешавед, балки шудан метавонед. Тавассути назария ва амалия ба натиҷаи дилхоҳ ноил шудан мумкин аст.

Ба эътимод дар шартгузорӣ чӣ таъсир мерасонад?

Барои расидан ба натиҷаи дилхоҳ боварии қатъӣ дар шартгузории варзишӣ нақши муҳим мебозад. Барои бозингари боэътимод шудан, ду тавсияи зеринро риоя кардан зарур аст:

• Шартгузорӣ ин тиҷорат аст. Чӣ метавонад аз вақтгузаронии хурсандона ҳангоми машғул шудан бо як хобби ё коре, ки ҳаловат мебахшад, беҳтар бошад? Танҳо он фаъолияте, ки боз ҳам пул меорад. Ва он метавонад шартбандии варзишӣ бошад.
• Ҳар як шартгузорӣ ин сармоягузорӣ ба худ аст. Бо кардани шартгузорӣ ба варзиш, бозингар вақти худро сарф мекунад. Вай метавонист онро барои мутолиаи китоб, машғули варзиш ё кори дигар истифода кунад. Бинобар ин, шартгузорӣ аз барои вақт ва сармоягузорист, ки бояд бароварда шавад.

Пас аз фаҳмидани ин принсипҳо, муносибати шумо ба шартгузорӣ тағир меёбад.

Дар «даводави каламушҳо» дармон нашавед, роҳи махсуси худро пайдо кунед

Мо намегӯем, ки муваффақият дар шартгузорӣ худ аз худ меояд ва барои ноил шудан ба он ҳеҷ кор кардан лозим нест. Муваффақият, хоҳ дар шартгузорӣ ва хоҳ дар ягон соҳаи дигар бошад, аз ҷониби шумо саъю кӯшишро талаб мекунад. Бо вуҷуди ин, гузариш аз дараҷаи шурӯъкунанда ба категорияи бозингари касбӣ арзанда аст. Ва барои кардани чунин ҷаҳиш зӯри ҳар кадом шартгузоре мерасад, ки тан надода, якравона ба сӯи ҳадаф ҳаракат мекунад.

Бисёре аз шурӯъкунандагон бо чизҳои беҳуда дармемонанд ва аз гузаштан ба сатҳи навбатӣ метарсанд. Онҳо ба истилоҳ дар «даводави каламушҳо» дармемонанд, вақте ки роҳи баъдӣ баста мебошад. Бо вуҷуди ин, боварӣ ба тавоноии худ, сарфи вақт ба гирифтани малака, ба даст овардани таҷриба — ана чизҳое, ки ба муваффақшавӣ имкон медиҳанд.

Набояд ба ақидаи умумӣ дар кардани шартгузорӣ дода шуд, ва ба ҳама тавсияҳо бидуни исботу далел бовар кард. Шумо бояд озмоиш карданро ёд гиред ва қарорҳои худро санҷед. Масалан, Уоррен Баффетро мегирем, ки дар сармоягузории худ хеле муваффақ мебошад. Албатта, ӯ ақлу истеъдоди фавқулодда дорад. Аммо, на ҳама одамони оқил ин қадар муваффақанд. Сирри асосӣ дар он аст, ки ӯ натарсид ва ба худ боварӣ дошт.

Бояд қадами аввал гузошт

Дар ин дарс мо дар бораи муваффақият ё нокомӣ ҳарф намезанем. Сухан дар бораи худбоварӣ ва зарурати пурзӯр намудани ин нишонаи хислат меравад.

Шумо танҳо як бор зиндагӣ мекунед, бинобар ин набояд ҳеҷ кас ё чизе ба орзуҳои шумо халал расонад. Агар шумо санҷидани дасти худро дар шартбандии варзишӣ қарор диҳед — ин интихоби шумост. Албатта, ҳеҷ кас ба шумо кафолат дода наметавонад, ки муваффақ мешавед. Аммо, бо худомӯзии дуруст ва интизоми кофӣ шумо метавонед ба ҳадафҳои дилхоҳатон бирасед. Мактаби шартгузории мо дар ин кор кӯмак хоҳад кард, маҳз дарсҳои сатҳи 1, сатҳи 2 ё сатҳи 3.

Барои оғози роҳи худ дар шартбандии варзишӣ, ба шумо лозим нест, ки коратонро тарк кунед ва ҳар рӯз танҳо бо шартгузориҳои варзишӣ сарукор дошта бошед. Барои ба даст овардани таҷрибаи аввалин аз шартбандиҳои кардашуда, кофист, ки ба шартгузорӣ дар вақти холӣ шурӯъ кунед. Бурдҳо ва талафотро барои баланд бардоштани сатҳи худ истифода бурдан лозим аст. Ва танҳо вақте ки шумо дар шартгузорӣ назар ба сарфи пул бештар кор кардани онро ёд гирифтед, метавон дар бораи тадриҷан аз кори муқаррарӣ ба шартбандӣ гузаштан фикр кард.

Бисёре аз шурӯъкунандагон метарсанд, ки дар шартгузорӣ қадами аввалин гузоранд. Барои чунин хонандагон мо ибораи олиҷанобе омода кардаем: «Санҷида ноком шудан беҳтар аз ҳеҷ кӯшиш накардан». Агар санҷида набинед, шумо ҳеҷ нахоҳед фаҳмид, ки шартгузории варзишӣ — барои шумост ё не. Ҳама чиз хеле содда аст!

Ва ниҳоят, муваффақият, тарзи ҳаёти дилхоҳ, мукофот ва дастовардҳо барои ҳар як инсон дар ин сайёра дастрасанд. Расидан ба баъзе ҳадафҳо метавонад масъалаи душвор бошад, аммо эътимод ба худ ин муҳаррикест, ки ба онҳо наздиктар мекунад. Ва ин на танҳо ба шартгузории варзишӣ, балки ба тамоми ҳадафҳо ва вазъиятҳои ҳаёти шахс дахл дорад.

Барои чӣ дар бораи мартабаи букмекери касбӣ хаёлпарастӣ кард? Қадами аввалро гузоред ва аз навёдгир то бозингари ботаҷриба тамоми роҳро тай кунед. Ва мо дар ин кор кӯмак хоҳем кард.

*Ли — воҳиди ченаки чинӣ барои масофа мебошад, ки тақрибан ба 500 метр баробар аст.

---

Инчунин хонед